مفاصل کمربند شانه ای

کمربند شانه‌ای شامل چندین پیوندگاه (مفصل) مهم است که شرایط پایداری و حرکات شانه را فراهم می‌کند. این کمربند شامل پیوندگاه‌های (SC)، (AC) ، (ST) و (GH) است که برخی منابع پیوندگاه (GH) را از کمربند شانه‌ای جدا می‌کنند و به صورت مجزا به آن می‌پردازند.

پیوندگاه زاغی چنبری (SC) مخفف SternoClavicular Joint موجب حرکت دور کردن کتف از پایه مهره‌ها (ستون فقرات)، نزدیک شدن کتف به پایه مهره‌ها، بالا کشیدن شانه و پایین آوردن شانه از وضعیت طبیعی به طرف پایین می‌شود که به همین علت به عنوان یک پیوندگاه (مفصل) متحرک چند محوره طبقه‌بندی شده است.

پیوندگاه زاغی چنبری، از طرف جلو به وسیله‌ی بخش جلویی پی‌بند (رباط) زاغی چنبری و از طرف پشت به وسیله‌ی بخش پشتی پی‌بند زاغی چنبری نگهداری می‌شود، همچنین پی‌بند‌های چنبر دنده‌ای و بین چنبره‌ای (بین ترقوه‌ای) موجب پایداری و استحکام این پیوندگاه در برابر جابجایی در سمت بالا می‌شوند.

پیوندگاه سرشانه چنبری (AC) مخفف AcromioClavicular Joint نیز به‌عنوان یک پیوندگاه متحرک طبقه‌بندی شده است که با سایر حرکات کمربند شانه و پیوندگاه شانه همراه می‌شود.

علاوه بر پی‌بند‌های (رباط) چنبر دنده‌ای که موجب حمایت قوی پیوندگاه می‌شود، پی‌بند‌های در بخش بالا و پایین سرشانه چنبری نیز باعث استحکام و پایداری این پیوندگاه در مقابل آسیب می‌شوند.

پیوندگاه بندی کتفی (ST) مخفف ScapuloThoracic Joint ساختمان و مشخصات کامل پیوندگاهای روان مایه‌ای (سینوویال) را ندارد و حرکاتش در مجموع به حرکات پیوندگاه زاغی چنبری و پیوندگاه آخرومی چنبری بستگی دارد.

پیوندگاه بندی کتفی به دلیل این‌که استخوان کتف به طور مستقیم توسط پی‌بند‌ها با بندگاه سینه در تماس نیست به عنوان یک پیوندگاه کاذب شناخته می‌شود و به طور پویا توسط ماهیچه‌ها با بندگاه متصل می‌شود.